14 January 2010 - Verhaal van Bianca

Lieve Marco,

We zijn alweer een jaar verder. 1 jaar. Maar het lijkt de dag van gisteren. Jeetje vent….. wat heb jij mijn leven op z’n kop gezet. Wat mis ik je… wat doet het nog zeer.
En aan de andere kant geniet ik ook wel weer van het leven. Maar het meeste geniet ik ontzettend van de kinderen. Wat krijg ik ontzettend veel liefde van ze. Ze verwerken het alle drie op hun eigen manier. Huub is een binnenvetter, maar gelukkig uit hij zijn verdriet ook bij mij. En wat lijkt hij op je. Hij vroeg me laatst: Vind jij dat ik iets van papa heb. Mijn ogen of mijn handen of mijn tenen? Ik heb hem toen ook gezegd: Huub, je bent van top tot teen een kopie van je papa. En wat glunderde hij toen. Rik heeft het konstant over jou en droomt over je. Ik vraag hem wel eens jou een dikke zoen te geven namens mij als ie je weer ziet in zijn dromen. En als ie dan bij me komt op donderdag, krijg ik een dikke knuffel en zegt ie: Zo, die moest ik van papa geven. En Sam probeert haar verdriet in haar uppie te verwerken, dus die houd ik goed in de gaten. Ze gaat zelfs soms wel eens alleen even naar je graf. Ik moet zoooo zuinig zijn op het legergroene jurkje. Want die heeft ze van jou gehad. En die vindt ze geweldig. Ik ben trots op ze Marco. Zo trots op die kanjers. Zo jong, al zoveel verdriet mee moeten maken, maar wat doen ze het goed. En we gaan door hoor. En we doen alles met jou in ons hart.

Maar weet je, ik ben het even zoooooo zat om sterk te zijn. Dus ik doe het ook even niet. Wat zou ik nu graag bij je willen kruipen. Tegen je aan willen hangen.. Bij je uit willen huilen. Je armen om me heen willen voelen. Getroost willen worden door jou. Je vragen willen stellen. Op je terug willen vallen. Wat zou het fijn zijn als ik vanavond mijn bed in stapte en in jouw armen in slaap zou vallen. Wat zou het fijn zijn als de wekker ging en ik aan je kon vragen: Ga jij eerst douchen of zal ik gaan…. Wat zou het fijn zijn als ik in de keuken zou staan, bezig met het avondeten en jij komt thuis en ik krijg weer die “irritante” klap voor mijn billen. Jeetje, wat verlang ik naar jouw slordigheid. Je kleding nooit in de wasmand, het aanrecht niet opgeruimd, alles niet op zijn plaats terug leggen, je rommelige gedoe. Ik heb de wereld er voor over om al die rotzooi achter je kont op te ruimen. Wat een datum toch doet…. nu juist deze dagen……iedere ader, ieder stukje huid, ieder haartje, iedere cel, alles, gewoon alles aan mij mist jou ontzettend, zo ontzettend dat het zeer doet.

En morgen raap ik mezelf wel weer bij elkaar. Morgen ben ik weer sterk. Maar nu vind ik het even allemaal niet leuk.

Je was, je bent en je blijft mijn grote liefde.

Voor altijd je B.
x

13 January 2010 - Muzieklijst

Op deze site kun je straks ook naar Marco's muziek favoriete muziek luisteren, tevens komt de dienst online te staan.

Wel hierbij de muzieklijst gedraaid bij Marco's begravenis;

1. The doors – The end.

2.Mag het licht uit – De dijk .

3.Wire tot wire – Razorlight.

4.Pijn in mijn hart – De dijk.

5.Ik hoor bij jou – Marco borsato.

6.Riders on the storm – The doors.

7.November rain – Guns 'n roses.

8.Wire tot wire – Razorlight

13 January 2010 - Verhaal van Robert van Wijk

Nog steeds weet ik tot op de centimeter nauwkeurig waar ik stond toen de telefoon ging, wat ik in mijn hand had, wie ik aankeek en welke kleren ik aan had. De setting kan ik zo weer neerzetten, lampen erbij, camera klaar en je hebt de ingredienten voor een tranentrekkend drama. Wat net na oud & nieuw een nieuw fris jaar was, verging met dit telefoontje in een gitzwarte nacht.

Brief aan mijn broer...

-Wist je trouwens dat alles gewoon doorgaat na zo'n mededeling? De ganzen op t gras, de eeuwig twetterende kouwen en die klote eenden in de vijver trokken zich geen fuck aan dat ik net te horen had gekregen; 'dat we je kwijt waren'... Wist je dat er file's waren op je sterfdag? yep, en ik stond er in.. op weg naar jou om met mijn eigen ogen te kijken dat t allemaal een vergissing was, een misverstand, een foutje. Dat-, zeg maar '-de boodschap dat je overleden was in het verkeerde hokje terecht was gekomen-', en dat ging ik met eigen ogen even bekijken dat t niet zo was!

Dus mijn eerste dag van de rest van mijn leven begon toen jij daar op de bank lag, en ik zag wat echte radeloosheid is.

Wist je dat ik de eerste maand zo godvergeten kwaad op je ben geweest? Je had me moeten zien! Nee, nu niet meer.. zeker niet.. en wat is 1 maand boosheid op 35 jaar? Kan best toch!

Maar goed, we dwalen af... we zijn nu 1 jaar verder en ik zit hier een brief aan je te schrijven waarvan ik weet dat meer mensen m gaan lezen dan jij en ik. Eerlijk gezegd meer dan mij lief is, maar aan sommige dingen moet je maling hebben toch? Wat dat betreft heb je me geinspireerd; doen wat je vind wat je moet doen, en wat een ander ervan denkt.... Maar een schoonheidsprijs verdiend t afgelopen jaar niet; Ik heb een heel jaar elke avond in de open haard zitten staren, José was hulpeloos de boel aan het oplfleuren terwijl Tibbe bij elke ster riep (en roept) 'kijk Marco, daar!' en lies zich storte in het maken van tekeningen van engeltjes en elfjes. Over Pa en Ma gaan we het niet hebben, is niet aan mij. Al las ik net een mooi gedicht op internet wat ze vast mooi vinden- 'Een man rukken ze van je zijde, en een kind uit je hart'. Best mooi toch?

Overigens draait alles wel weer ok, kan me voorstellen als je bovenstaande leest dat je er een beetje somber van wordt. Maar de cliche's kloppen aardig; 'tijd heelt alle wonden' en 'het leven gaat door' is wel hoe het is. Dus is het eigenlijk nu ook een hele mooie tijd; ik betrap me er steeds vaker op dat ik dikke vette pret zit te maken zonder me schuldig te voelen, en weer ongegeneerd begin te genieten van de 'dingen des levens'. T wordt een soort van lente in de winter! En dat is fijn.

Wist je trouwens dat Rik defintief de bouw in gaat? Als je zijn kamer nu ziet; -de gamma is dr niks bij-! zelfs het bord 'bouwmarkt' hangt al boven zijn deur, lache man. Huub wordt chauffeur zegt ie, maar dat moet ik nog maar zien.

Morgen is het 14 januari. De film van 14-01-2009 zal voor velen weer langskomen. Iederen zal op zijn eigen manier en zijn eigen oogpunt bij deze dag stilstaan. Ik denk dat ik lekker ga uitwaaien aan het strand, en aan je denk hoe trots ik op je ben en hoeveel ik van je hou.

Voor altijd bij me,

X Robert